Awak. Kite sunyi sangat. Sunyi sangat. Memanglah kite ada awak. Tapi... Mana awak? Awak. Kite dah jarang msg. Dah jarang otp. Awak nyanyi untuk saya pon dah takda.

''Nak buat apa ingat lagi semua tu'' Hmm. Saya faham. Awak dah lupakan semua tu.

Awak. Boleh tak kalau satu hari tu awak msg saya, jaga saya, call saya. Boleh tak awak?
Sehari pon cukuplah. Dapat hilangkan sunyi tu kejap. Selalu malam malam awak busy. Msg lambat reply.
Kite selalu kene marah je tak tentu pasal. Awak. Kite rasa terabai. Sangat.
Awak tak payah lah suruh saya cari orang lain yang boleh buat saya tak sunyi. Takda. Dan takkan ada.
Tak payah suruh macam tu. Biar je kite sunyi. Kite sunyi kite nangis. Awak abaikan saya.

Ye. Kite tau. Dulu saya abaikan awak. Sebab tu saya takut nak cakap dngan awak. Nanti kene perli. Kene maki. Kene marah. Lepastu awak cakap bebukan.

habis tu kalau saya sunyi, saya nak cakap dngan sapa?
Takpa. Saya pendam.
Pendam.
Pendam.
Pendam.
Pendam.

Sakit. Sangat.

Awak. Teman saya untuk satu hari boleh? Kite msg tak berhenti. Call. Hmm. Satu hari je pon takpa awak.
Hmmm. Awak. saya rindu awak sangat sangat. Kalau awak baca ni, saya nak cakap yang saya rindu awak. Saya rindu awak call saya. Saya rindu awak nyanyi untuk saya. Saya rindu awak amik berat pasal saya. Saya rindu awak tanya saya okay ke tak. Saya rindu awak bagi morning wish. Morning kiss pepagi. Sekarang mana semua tu awak? Pagi tadi pon awak tak rep msg saya.


Bila awak busy, saya boleh faham. Tapi kalau saya busy 5 minit je, kenapa awak tak boleh faham? Kenapa terus ego? Kenapa terus marah? Saya tau macam mana saya dulu. Saya tak macam tu.



Saya minta maaf cakap macam ni. Dekat blog ni je saya dapat luahkan. Kalau kite tweet, awak cakap kite cari perhatian orang. So, kite luahkan dekat blog ni je.

Saya rindukan awak. Awak yang amik berat pasal saya. Saya rindu. Sangat sangat.

Saya rindu awak. Tu je :'''''')